3. حضرت زهرا سلام الله علیها
3.3. روایات مربوط به آیه ۳۷ سوره بقره
3-آیه «فَتَلَقَّی آدَمُ مِن رَّبِّهِ کَلِمَاتٍ» سوره بقره / ۳۷ :
حدیث اول : پیامبر صلی الله علیه و اله فرمودند: وقتیکه آن خطا از حضرت آدم (علیه السلام) سر زد و از بهشت بیرون راندهشد، جبرئیل (علیه السلام) نزد او آمد و گفت: «ای آدم (علیه السلام)! خدای خود را بخوان». آدم (علیه السلام) گفت: «ای دوست من، جبرئیل (علیه السلام)! چه بگویم»؟ گفت چنین بگو: «ای پروردگار من! به حقّ پنج نوری که از صلب من در آخرالزّمان به وجود میآیند تو را قسم میدهم که بر من ببخشی و توبهی من را بپذیری و بر من رحم آوری». آدم (علیه السلام) از جبرئیل درخواستکرد که «نام آنها را به من بگو». گفت: «بگو ای خدای من! به حقّ پیامبرت محمّد (و وصیّ پیامبرت، علی (علیه السلام) و به حقّ دختر پیامبرت فاطمه (سلام الله علیها) و به حقّ دو نوادهی پیامبرت حسن و حسین (علیها السلام) توبهام را بپذیر و بر من رحم کن». پس آدم (علیه السلام)، خدا را به نامهای آنان خواند و خدا توبهاش را پذیرفت و این همان تعبیری است که خدا فرمود: تَلَقَّی آدَمُ مِن رَّبِّهِ کَلِمَاتٍ فتاب علیه ... و بدان که هیچ بندهی بلادیدهای نیست که با نیّت خالص، خدا را با این اسمها بخواند مگر آنکه مستجاب شود.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۲۷۲ بحارالأنوار، ج۲۶، ص۳۳۳/ فرات الکوفی، ص۵۷؛ فیه: «و ما من ... الله له» محذوفٌ/ مستدرک الوسایل، ج۵، ص۲۳۸
حدیث دوم :امام عسکری (علیه السلام) خداوند متعال فرمود: «ای آدم (علیه السلام)! آیا به یاد نداری که تو را فرمان دادم هرگاه دشواری و ناگواری بر تو روی آورده و به تنگنایت افکند، مرا به محمّد (و خاندان پاکش (علیهم السلام) فراخوانی»؟ آدم (علیه السلام) گفت: «بله پروردگارم»! خداوند عزّوجلّ فرمود: «پس، بهواسطهی آنان به خصوص محمّد (علی (علیه السلام)، فاطمه (سلام الله علیها)، حسن و حسین (علیها السلام)مرا فراخوان تا خواستهات را برآورم و به تو بیش از آنچه خواستهای عطاکنم». آدم (علیه السلام) گفت: «خدایا و بار پروردگارا! آیا جایگاه ایشان نزد تو تا آنجا رسیده که با چنگانداختن به دامان ایشان، توبهام را میپذیری و از گناهم درمیگذری؟ درحالیکه من آن کسی هستم که فرشتگانت را بهسویش به سجده درآوردی و در بهشت خود جای دادی و کنیز خود حوا (سلام الله علیها)، را به همسریاش درآوردی و گرامیترین فرشتگانت را به خدمتش گماردی». خداوند متعال فرمود: «ای آدم (علیه السلام)! من فرشتگانم را از آن رو فرمان دادم تا به بزرگداشت تو بهسویت سجده آورند که تو ظرف این نورها (نور پنجتن) بودی و اگر پیش از گناهت، مرا به حق ایشان سوگند داده و خواستهبودی تا تو را از آن گناه نگاهدارم و از مکرهای دشمنت شیطان، آگاه سازم تا از آن گناه پروا کنی، قطعاً من این خواستهات را برمیآوردم. امّا آنچه پیشتر در علم من آشکار بود اکنون به طور کامل و دقیق روی داده است و اکنون به حقّ ایشان مرا فراخوان تا تو را پاسخ دهم».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۲۶۸ بحارالأنوار، ج۱۱، ص۱۹۱/ تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۵۰/ الإمام العسکری، ص۲۲۵/ البرهان