3. حضرت زهرا سلام الله علیها

3.1. آیات قرآنی که تأویلشان در روایات حضرت زهرا سلام الله علیها است

بسیاری از آیات قرآن هستند که براساس روایات تأویلشان حضرت زهرا سلام الله علیها است

تعدادی از این آیات در صفحات بعدی مورد بررسی قرارگرفته است .

 

از حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام نقل کرده اند که منظور از این آیه که می‌فرماید: «مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیانِ» -. الرحمن / ۱۹ -، {دو دریا را [به گونه ای] روان کرد [که] با هم برخورد کنند. } حضرت علی و زهرا علیهما السّلام است که دو دریای عمیق هستند که هیچ کدام بر دیگری ظلم و تعدی نمی کنند. 

در روایت دیگر است که منظور از این جمله که می‌فرماید «بَیْنَهُما بَرْزَخٌ لا یَبْغِیانِ»، {میان آن دو، حدّ فاصلی است که به هم تجاوز نمی کنند. } پیامبر اسلام است و مقصود از این جمله که فرمود: «یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ»، {از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید. } امام حسن و امام حسین علیهما السّلام است. 

عمار بن یاسر در تفسیر این آیه که می‌فرماید: «فَاسْتَجابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّی لا أُضِیعُ عَمَلَ عامِلٍ مِنْکُمْ مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثی» -. آل عمران / ۱۹۵ - {پس، پروردگارشان دعای آنان را اجابت کرد [و فرمود که: ] من عملِ هیچ صاحب عملی از شما را، از مرد یا زن، که همه از یکدیگرید، تباه نمی کنم. } می‌گوید: «منظور از کلمه: «ذَکَرٍ» که در آیه شریفه است، حضرت علی و منظور از کلمه «أُنْثی» فاطمه اطهر است که به طرف مدینه و به حضور پیامبر خدا صلی اللَّه علیه و آله هجرت کردند. » 

حضرت امام محمّد باقر علیه السّلام در تفسیر این آیه که می‌فرماید: «وَ ما خَلَقَ الذَّکَرَ وَ الْأُنْثی» -. واللیل / ۳ -۷ -، {و [سوگند به] آنکه نر و ماده را آفرید. } فرموده است: «منظور از «ذکر» که در این آیه مبارکه آمده حضرت علی بن ابی طالب و منظور از کلمه «انثی» حضرت فاطمه زهرا است. 

معنی«إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّی» یعنی مختلف و منظور از«فَأَمَّا مَنْ أَعْطی وَ اتَّقی وَ صَدَّقَ بِالْحُسْنی»، {امّا آنکه [حقّ خدا را] داد و پروا داشت. } علی است که قوت و غذای خود را به فقیر داد و روزه گرفت تا نذر خود را ادا کند، انگشتر خویش را در حال رکوع به عنوان تصدق داد و مقداد را بر خویشتن مقدم داشت و آن دیناری را که قرض کرده بود به وی داد. منظور از«وَ صَدَّقَ بِالْحُسْنی»، بهشت و ثوابی است از طرف خدا منظور از«فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْری» این است که علی علیه السّلام را پیشوای خیر و پدر امامان علیهم السّلام قرار داد. 

همچنین حضرت باقر علیه السّلام در تفسیر این آیه که می‌فرماید: «وَ لَقَدْ عَهِدْنا إِلی آدَمَ مِنْ قَبْلُ» -. طه / ۱۱۵ -، {و به یقین پیش از این با آدم پیمان بستیم. } فرموده است: «منظور کلماتی است که درباره حضرت محمّد و علی و فاطمه و حسن و حسین و فرزندان آنان علیهم السّلام نازل شده است. » 

قاضی ابو محمّد کرخی در کتاب خود از حضرت امام صادق، از فاطمه زهرا علیها السّلام روایت می‌کند که فرمود: وقتی آیه «لا تَجْعَلُوا دُعاءَ الرَّسُولِ بَیْنَکُمْ کَدُعاءِ بَعْضِکُمْ بَعْضاً» -. نور / ۶۳ -، {خطاب کردن پیامبر را در میان خود، مانند خطاب کردن بعضی از خودتان به بعضی [دیگر] قرار مدهید. } نازل شد، من از گفتن پدر به رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله می‌ترسیدم، بلکه به آن حضرت می‌گفتم یا رسول اللَّه. پدرم به این علت تا سه مرتبه از من اعراض کرد. تا اینکه روزی به من توجه کرد و فرمود: «ای فاطمه! این آیه درباره تو و  اهل خانه و نسل تو نازل نشده، زیرا تو از من و من از تو هستم. بلکه این آیه درباره جفاکاران قریش که متکبرند نازل شده است تو از این پس مرا پدر خطاب کن، زیرا من این کلمه را خوش تر دارم و خدای را بیشتر خشنود می‌گرداند. »

باب ۳ مجلد ۴۳ بحارالانوار حدیث ۳۹