23. محرم

23.10. این امت خوشحالی را نخواهند دید تا قائم شما قیام کند

امام صادق علیه السّلام فرمود: وقتی امام حسین علیه السّلام شهید شد، اهل بیت ما شنیدند که گوینده ای در مدینه می‌گفت: امروز بلا به این امت نازل شد. ای امت! خوشحالی را نخواهید دید تا قائم شما قیام کند و سینه‌های شما را شفا دهد (یعنی به فریاد شما برسد) و دشمنان شما را به قتل برساند و تقاص خون‌ها را بکند. مردم از شنیدن این سخن جزع و فزع کردند و گفتند: این سخن تازه ای است که ما آن را نشنیده ایم. پس از این جریان بود که خبر قتل امام حسین علیه السّلام به مردم مدینه رسید. وقتی حساب کردند دیدند همان شبی که آن گوینده این سخن را گفته بود، حضرت امام حسین علیه السّلام شهید شده بود. 

راوی می‌گوید: به حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام گفتم: فدایت شوم! تا چه موقع شما و ما دچار یک چنین قتل و خوف و شدت باشیم!؟ فرمود: تا آن موقعی که هفتاد جوجه ای که برادران یک پدرند بمیرند و وقت هفتاد فرا رسد. موقعی که هفتاد رسید، علامت‌هایی پی در پی می‌نمایند که گویا نظام هستند. چشم آن کسی که آن زمان را درک نماید روشن خواهد شد. 

هنگامی که امام حسین علیه السّلام شهید شد، شخصی در لشکرگاه آن گروه آمد و فریاد زد. وقتی از فریاد زدن او جلوگیری شد به آنان گفت: چگونه فریاد نزنم در صورتی که پیامبر اسلام ایستاده و گاهی به زمین نگاه می‌کند و گاهی به جنگیدن شما نظر می‌نماید. من خائفم از این که پیغمبر خدا بر اهل زمین نفرین کند و آنان هلاک شوند. بعضی از آن گروه به دیگری می‌گفت: این شخص انسانی است مجنون. 

گروه توابین می‌گفتند: به خدا قسم ما عمل نیکویی با خویشتن انجام ندادیم، زیرا ما بزرگ جوانان اهل بهشت را برای خاطر پسر سمیه (یعنی ابن زیاد) شهید کردیم. لذا بر ابن زیاد خروج کردند و کار آنان آن طور شد که شد. 

راوی می‌گوید: به امام صادق علیه السّلام گفتم: فدایت شوم! آن شخصی که فریاد زد که بود؟ فرمود: ما او را غیر از جبرئیل نمی بینیم. آیا نه چنین است که اگر به او اجازه داده می‌شد صیحه ای بر آنان می‌زد که روح ایشان از بدن هاشان گرفته و داخل جهنم می‌شد؟ ولی بدین جهت به ایشان مهلت داده شد که گناه آنان زیاد شود و دچار عذابی دردناک گردند. 

گفتم: فدایت شوم! درباره کسی که زیارت امام حسین علیه السّلام را ترک کند در صورتی که قادر بر آن است چه می‌فرمایی؟ فرمود: وی در حق پیغمبر خدا و ما جفا کرده و امری را که بر له او بوده سبک شمرده است. کسی که امام حسین علیه السّلام را زیارت نماید، خدا حوائج او را روا خواهد کرد و امور مهم دنیوی وی را کفایت می‌نماید. زیارت امام حسین علیه السّلام رزق و روزی انسان را جلب می‌کند؛ آنچه را که در راه زیارت مصرف کرده باشد ذخیره آخرت می‌نماید؛ گناه پنجاه ساله انسان را می‌آمرزد؛ وی در حالی به سوی اهل و عیال خود باز می‌گردد که گناه و خطیئه او از نامه عملش محو می‌شود؛ اگر در مسافرت بمیرد ملائکه نازل می‌شوند و جنازه اش را غسل می‌دهند و دری از بهشت به روی او باز خواهد شد؛ روح و ریحان بهشت نصیب او می‌شود تا آن روزی که محشور گردد. اگر به سلامت باز گردد، در رزق و روزی به روی وی باز خواهد شد؛ در عوض هر یک درهمی که در راه زیارت امام حسین علیه السّلام مصرف کند، مبلغ ده هزار درهم برایش داده می‌شود و آنها ذخیره وی قرار داده می‌شوند؛ هنگامی که محشور شود به او گفته می‌شود: در عوض هر یک درهم ده هزار درهم به تو عطا شده است. خدای مهربان نظر مرحمت به تو افکنده و این پول‌ها را برایت ذخیره نموده است.

باب۳۹ مجلد۴۵ بحارالانوار حدیث۲۱

https://islamiccourse.net/